Άρωμα γυναίκας έχει η νύχτα που κυλά.
Δίχως ανθρωποθυσία,γεύση αλλοτινή ζητά.
Κάτω απ' το φως του φεγγαριού,
εξωτικό χορό αρχινά.
Ερωτική φωνή.
Ζωή φανταστική.
Αίσθηση ρεαλιστική.
Δεν μοιάζει φυλακή.
Ελκύεται απ' τον εραστή.
Νέο,ωραίο κι ευγενή.
Τον αληθινό της ψυχής της,πρωταγωνιστή.
Μύθος δεν είναι,φλόγα εικονική.
Θέλει να γίνει ποθητή.
Ν'αφουγκρασθεί,να αισθανθεί,
πώς είναι και για κείνον,
αγάπη μοναδική.
Αγάπη ζωτική.
...Εύα Μήλιου...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου