Άδειασε
η πόλη κι η νύχτα
γελά, δεν υπάρχουν διαβάτες
παντού ερημιά!
Εκκωφαντική
σιωπή σαν βουβός συνεμάς,
σκιές ανθρώπινες εγκλωβισμένα κορμιά
σκηνικό μοναξιάς!
Άδειασε
η πόλη χαμόγελα
λειψά μια απειλή αιωρείται
απ' το πουθενά!
Άδειασε
η πόλη τα φώτα χλωμά,
κι αυτά μελαγχόλησαν
μοιάζουν σβηστά!
Βιώνεις
το φόβο πεισμώνεις
πονάς, ποιός έφταιξε άραγε
κι ο κόσμος πονά!
Σε πλάνη
το βλέμμα ψάχνει ηλιαχτίδα
στο χλωμό τ' αύριο αντιφεγγίζει
ελπίδα!
Κι όταν
πέφτει το σούρουπο
κι ο νούς ταξιδεύει, η ψυχή μου
ξεχνιέται τον καημό αγναντεύει!
Ψάχνω
μια μελωδία να ξεχαστώ
μέσα εκεί, να μου θυμίσει την άνοιξη
κι ας βρέχει πολύ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου