Μία κόκκινη κλωστή δεμένη
στην ανέμη τυλιγμένη
χρόνια τώρα περιμένει
στο παραμύθι της πλεγμένη...
Μία φορά και έναν καιρό μου λέει,
μια γελάει και μια κλαίει,
κι όλο γύρω-γύρω τρέχει
καρτεράει και αντέχει.
Με τις μάγισσες γυρίζει
και τους δράκους φοβερίζει
τις νεράιδες ομορφαίνει
και στα όνειρά μου μπαίνει.
Πύργους και παλάτια χτίζει
κι αν θυμώσει τα γκρεμίζει
ξεκρεμάει ένα αστέρι
και για δώρο το προσφέρει.
Να το βάλω στα μαλλιά μου
κι ύστερα στην αγκαλιά μου
θα 'ρθει γρήγορα θα τρέξει
κι ούτε που θα το προσέξει,
(Πως μεγάλωσα λιγάκι
και δεν είμαι πια παιδάκι)
Των ονείρων μου ο βασιλιάς
και ο χτύπος της καρδιάς
θα μου πει πως είναι αυτός...
(Μα είναι ολίγον τι...σκυφτός)
"Ε! και τι περίμενες καημένη;
Είσαι ολίγον... σιτεμένη"
...Ελένη Ταϊφυριανού...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου