Αποφυλλωμένο τριαντάφυλλο
λιγοθυμά στο βάζο
Ακόμη κι αν το φιλήσω
επί του μνήματος
τίποτε δεν ξανανθίζει
Σπουργίτες σεμνόθωροι
πανηγυρίζουν
στους πευκώνες
Αν έβλεπαν όμως
τη θάλασσα
να γλείφει
των δένδρων τα πόδια
θα άλλαζαν το τραγούδι τους
Μοναχικό ξωκκλήσι
σπασμένο σκοινί
άφωνης καμπάνας
Κάποιες στιγμές
ανήκουν μονάχα
στους αγγέλους
Άγρια αμαρυλλίδα
αποξεχάστηκε σε φράχτη
Θαυμάζω
Μοιάζει με έρωτα
Κι εκείνος
ψευδή πορφύραν
ενδύεται
ο πλάνος
Κι όμως
Ποιος δεν πεθαίνει
να γίνει δέσμιος
αυτής του της πλάνης ...;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου