Ώρα έξι και μισή το πρωί
Κλείνω την πόρτα του πατρικού
Απέναντι η ανατολή
Το φως γλιστράει
Η ζέστη γλιστράει
Το αίμα γλιστράει
Ο χρόνος γλιστράει
Γυρίζω το κλειδί στην κλειδαριά
κι αιχμαλωτίζω μέσα στην ευρύχωρη σάλα
την πρώτη φρεσκοπλυμένη ηλιαχτίδα της ανατολής.
Την παρακολουθώ
Φως αμυδρό
Ένα κερί στον άνεμο
τρεμοπαίζει
άλλοτε εδώ άλλοτε πιο πέρα
μέσα στη σάλα
φως αμυδρό
Όλα τα άλλα είναι σκιές:
Τα άλλα δωμάτια
οι γωνίες
ο διάδρομος
η σκάλα
και οι πόρτες
είναι σκιές
αλλά υπάρχουν:
ό τι ζει μέσα μου
ό τι περιφέρεται μέσα μου
υπάρχει εκεί
ζώντας εντός του σπιτιού
...Χρυσαυγή Τούμπα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου