Η μάνα κλαίει του παιδιού.
Παρακαλεί στο διάβα του ,
φεγγάρι να του φέγγει.
Στον πηγεμό να έχει φως.
Να'ναι μικρότερος καημός.
Στου μισεμού του την οδό,
να βλέπει άγγελο οδηγό.
Μάνα μην κλαις τόσο πολύ
και μη, για μένανε πονείς,
για θα'ρθεις πίσω,να με βρείς.
Μ'ολόγεμο φεγγάρι
και μ'άστρα περπατώ,
το όνειρό μου για να βρω.
Είμαι πουλί που κελαηδεί.
Είμαι αγέρας είμαι φως.
Είναι μαζί μου, κι ο Θεός.
Είμαι βροχή,δροσοσταλιά,
Είμαι μια θάλασσα πλατιά.
Όπου κι αν ψάξεις θα με βρεις!
Όπου κι αν τρέξει η ματιά!
Πολύ το θέλεις να με δεις!
Μου έχεις θρόνο στην καρδιά!
...Eva Miliou...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου