Αύγουστος ήτανε θαρρώ
που μου'λεγες θα καρτερώ
κάτω απ το παραθύρι σου
ν'ακούω την ανάσα σου ,το γέλιο
την φωνή σου ..
Του ήλιου τα βέλη θ 'αψηφώ
και στα παραθυρόφυλλα ,στάλες
δροσιάς για χάρη σου
στις χούφτες θα κρατώ ..
Στου φεγγαριού το ασημί
θα γράψω λόγια αγάπης ,
μην τα ξεχάσεις θάρχωνται
τ'αστέρια
να στα δείχνουν!
Αύγουστος έφθασε ξανά κι
έξω απ 'το παραθύρι μου
βήματα ξένα βιαστικά
δεν ξέρουν από ' αγάπη ..
Στα πέλαγα του ουρανού
δύο φεγγάρια κολυμπούν
και μπέρδεψαν τα λόγια ....
Και ένα αστέρι μοναχό να
σιγοτραγουδάει,
οι έρωτες τον Αύγουστο
δάκρυ στα πρωτοβρόχια ...
...Φαιδρα Καψωμενακη...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου