Ουδαμώς Ηττημένη... Φιλαρέτη Βυζαντίου.

Μυρουδιά βροχής
Ο Σεπτέμβρης μου κόβει την ανάσα
Πονάω στη σκέψη σου
Υδροπλάνο στη λίμνη
Δύο μικροί κορμοράνοι ταράζουν τα νερά της
Αγωνιώ για το μετά
Οι στίχοι μικρά παιδιά
παίζουν κρυφτό
Κάποιοι τρυπώνουν κάτω από το δέρμα μου
Φιάλη με κονιάκ
Αρώματα ποιότητας
Η ζωή μου τρικλίζει
Απόψε όμως θα πιω από την θλίψη μου
Σίγουρη η μέθη
...................................
Αργοπεθαίνεις μέσα μου
Αρμύρα στο στόμα
Θάλασσές μου λυπηθείτε με
Δεν μου ταιριάζουν εμένα οι έρωτες
Δεν μου πρέπουν τα πλάνα καλοκαίρια
Οσμή κεραυνού
Με κατέκαυσες
Αναπαυμένη στο μαύρο της φωτιάς
θα σιωπήσω για πάντα
αξιοπρεπώς μαχόμενη
ουδαμώς ηττημένη....

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου