Πως είναι εκεί στον κόσμο σου; Είναι όμορφα; Είναι ήσυχα;
Είναι τόσο ιδανικά οσο περίμενες;
Βρέχει συχνά;
Τις μισείς τις συννεφιές ακόμη,άραγε;
Πώς σε βρίσκουν
τα σούρουπα;
Σε τρομάζουν τα ηλιοβασιλέματα ακόμη;
Συνεχίζεις να φοβάσαι ότι θα σε καταπιουν τα χρώματα τους;
Πιστεύεις ακόμη ότι το δείλι το φέρνουν κόκκινα μαγεμένα
σύννεφα;
Πώς είναι εκεί στον κόσμο σου την άνοιξη;
Μυρίζει το ίδιο όμορφα αυτή η εποχή σ' όλους τους κόσμους;
Και τα κυκλάμινα; Είναι το ίδιο μωβ με κεινα που μου χάριζες;
Τα παιδιά; Τα παιδιά φτιάχνουν στεφάνια τις Πρωτομαγιές;
Κρεμάνε στις πόρτες τους λουλούδια;
Και οι Κυριακές;
Οι Κυριακές στον κόσμο σου είναι ξέγνοιαστες ή είναι μονότονα
αδιάφορες;
Σε θλιβανε οι Κυριακές θυμαμαι..
Κυοφορούν μια
άτυπη κατάθλιψη έλεγες..
Ο κόσμος σου είναι ηρεμος αγάπη μου
χωρίς τις δικές μου ανησυχίες; Ταράζει άλλος τα νερά σου;
Μάτια μου, ο κόσμος σου αντέχεται χωρίς εμενα;
Πάντα θα απορώ γι' αυτόν..
Και πάντα θα απέχω απ' αυτόν..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου