Φταίει που φθινοπώριασε,φταίει η ανάσα της νοτιάς;
Το κυματάκι το απαλό λίγο πριν φουρτουνιάσει;
Μα καλωσήλθες σύννεφο μέσα απ΄την αντηλιά
είμαστε και το χαιρόμαστε του φθινόπωρου παιδιά.
Κι αν ειναι θολή η ατμόσφαιρα,απλώνεται μακάρια γαλήνη
και μέσ΄απ΄τα γκρίζα τα κλαδιά περνάει ο άνεμος σφυριχτά
σημάδι βάζοντας στο παιχνίδι του τα τελευταία φύλλα
Τα αποχαιρετά για λίγο πριν πέσουνε και τους κρυφομιλά
για χιόνια,για χειμώνες που έχουν την δική τους ομορφιά !
Πόσο ζεσταίνονται οι καρδιές σαν ανάβει η φωτιά στα τζάκια
αυτή η εικόνα η γλυκιά που φέρνει τους ανθρώπους πιο κοντά .
Και ο τροχός γυρίζει και νοιώθεις οτι ο καιρός κυλάει!
Σου κρυφογνέφει χαμογελώντας από μακριά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου