Κρύα ανάσα πένθους...
Τα σκελετωμένα δάχτυλα της απώλειας...
κρούουν τη χάλκινη θύρα της μνήμης...
Στο μηδέν οι δείκτες...
σκουριασμένοι ασθμαίνουν...
Και στης γωνιάς της αραχνιασμένης τη στροφή...
σου γνέφουν οι αναμνήσεις αντίο...
κόβοντας τη θλίψη με μαχαίρι σουβλερό...
Δε φεύγεις...
γιατί οι ζωγραφιές της αγάπης μου...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου