Μάνα μου Είναι η Ελλάδα... Δημήτριος Κεραμίδας.

Γίνεται γλώσσα η γραφή

τής μάνας γριάς επιστολή

καί γράφει γιά τον γιό της

πάνω στής Πίνδου τα βουνά

όπου είναι στρατιώτης !

Λέει στίς πρώτες συλλαβές

" Γιέ μου, σ'είδα στόν ύπνο μου

πώς ήσουν λαβωμένος.

Σ'ένα δεντρί παιδάκι μου

ήσουν ακουμπισμένος .

Πονούσε ή λαβωματιά,

μέ ζήταγες κοντά σου.

Μέ δακρυσμένη την μάτια

κρατούσες την καρδιά σου .

Ήρθα κοντά σου γιόκα μου

έδεσα την πληγή σου .

Βάζω τό αυτί στά χείλη σου

ν'ακούσω την φωνή σου ."

( Είναι ξερά τά χείλη μου

δώσμου, νερό μητέρα,

Καιρός τώρα νά σηκωθώ

φέρε καί τά άρματα μου .

Είσαι γλυκιά μανούλα μου

θερμή ή αγκαλιά σου.

Μά βλέπω τρέμουν τά χείλια σου

καί δάκρυα στήν ματιά σου. )

Παιδί μου, εκείνα τά κορμιά

πού κείτονται εκεί πέρα ...

Μόνα τους δώ στην ερημιά,

μάνα δέν έχουν καί πατέρα;

(Μάνα, Βάστα τούς θρήνους σου

άστους νά μήν κιοτέψω ,

νά κυνηγήσω τον εχθρό

θελω αντοχή νά τρέξω .

Μάνα εδώ στήν ερημιά

δεν έχει μοσχολίβανο ,

ούτε κερί λαμπάδα.

Πάρε απ'τό έλατο δαδί

άναψ'το σάν λαμπάδα ...

Καί γράψε πάνω στό μνήνα μου :

*ΜΆΝΑ ΜΟΥ ΕΊΝΑΙ Ή ΕΛΛΆΔΑ*

Πετάχτηκε ή δόλια γριά

τραβώντας τά μαλλιά της .

Κακό σημάδι σκέφτηκε

ήταν τό όνειρο της .

Γονατιστή στήν Παναγία

θρηνεί τώρα τον γιό της !

Δημήτριος Κεραμίδας