Άκου... Μαρία Γκουτζαμάνη.

Άκου τη βροχή

που σε καλεί,

είναι ο λυγμός

της ψυχής μου

που θεριεύει.

Άκου τη βροντή

που σε καλεί,

είναι τα όνειρα

που έσβησε

η λογική σου.

Άκου την αστραπή

που σε καλεί,

είναι τα μάτια μου

που σ' αναζητούν

στα όνειρά μου.

Μα η καταιγίδα κόπασε...

και η σιωπή του χρόνου

σου κέρασε τη λήθη.

Maria Goutzamanis