Ήρθες σαν τον αγέρα που φυσά
κάποιο μαγιάτικο βράδυ
Έφερες τις μυρωδιές του κήπου,
να μοσχοβολίσει το γερασμένο μου κορμί
Κι αυτό άνθισε στο πέρασμα σου
και μύρισε γιασεμί και κρίνο
Ένιωσε το αίμα να κυλάει καυτό
μέχρι το τελευταίο του κύτταρο
Τα βράδια πήραν τη μορφή σου τα πρωινά
τη γεύση της έλλειψής σου
Και πριν καλά καλά πέσουν οι πρώτες σταγόνες
μιας φθινοπωρινής μπόρας
Έφυγες
Τα γιασεμιά μαράθηκαν και τ' αμπέλια αρνήθηκαν
τον καρπό τους
Έμεινα πίσω να προσπαθώ να αναπνεύσω
και πάλι κείνο το μαγιάτικο βράδυ
με τους κήπους
Πνίγομαι! δεν φτάνει ο αγέρας σου
να με δροσίσει
Καίγομαι σε μια φωτιά που έσβησε
Τ' αποκαΐδια ενός καλοκαιρινού έρωτα
να μου συντροφεύουν τις ανάσες
Λείπεις και ο αέρας δεν με φτάνει
πνίγομαι σου λέω...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου