Ο Κόσμος Κοιμάται... Αμαλία Κέντρου.

Βαθείς ο ύπνος, όνειρα τέλος

Θάβει ελπίδες σπασμένο βέλος

Περνάει γενιές πόνο χαρίζει

Παντού ομίχλη , μούχλα μυρίζει.

Γύρω μας τρόμος, σκιές βουβές

Σώματα άδεια, δίχως ψυχές.

Περνάει σκοτάδι τον ήλιο σκοτώνει

Πέφτουνε τ' άστρα το κύμα ματώνει

Δίχως φωνή κραυγές σκορπάτε

Δίχως φως ο κόσμος κοιμάται...

Amalia Kentrou Llukani