Στων ποδιών μου τα άκρα
φιλί που βαστά αφήνεις.
Μου φιλάς τα πέλματα
και όλοι οι δρόμοι με οδηγούν
διαρκώς κοντά σου.
Αγκαλιάζεις με ειλικρίνεια
της ψυχής μου τα κατάβαθα
και νιώθω να φυλακίζονται
τα συναισθήματά μου
και να αγκαλιάζουν το κορμί μου
με περίτεχνη στοργή.
Την φυλακισμένη μου ψυχή
μέσα στην ύπαρξη σου
αναζητούσα διαρκώς.
Μην τολμήσεις και μου στερήσεις
την ψυχή σου
και μου δώσεις
το κλειδί της ελευθερίας μου.
Μακριά απο σένα
δηλώνω μια αδύναμη γυναίκα
που δίχως το οξυγόνο του έρωτα σου
είμαι ανίκανη να ψελλίσω
του έρωτα το όνομα μου,
γιατί ακόμα και αυτό σου ανήκει.
Δεν ξέρω αν μπορέσω
να ζήσω μακριά σου.
Τις απουσίες σου τις νιώθω μοναχικές.
Οι νύχτες ουρλιάζουν απο πόνο
και στερήσεις βαριές,
οδυνηρές και πνικτηκές.
Η καρδιά σαν να είναι άδεια
και η ψυχή μου γκρεμίζεται ξαφνικά
όταν μου λείπεις.
Γι' αυτό λοιπόν μην τολμήσεις
να φύγεις ποτέ από τη ζωή μου,
γιατί θέλω να νιώθω την ψυχή
και τη ζωή μου φυλακισμένη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου