Σαν σκοτεινιάζει
στου μυαλού τ' αχαρτογράφητα όρια
δυο φάροι τα μάτια σου
που φωτίζουν τη ρότα μου.
Έλεγες...
Στο βωμό των σφαλμάτων
το φιλί σου στεγνώνει το πρόσωπο
και μια ανεμώνη ανθίζει
ζερβά στων χειλιών μου την άκρη.
Έλεγες...
Τις φλογισμένες νύχτες
τα διψασμένα μου όνειρα
δροσίζει ο απόηχος της ανάσας σου,
Ελεγες...
Στις γραμμές του προσώπου μου
θέλω να γράψεις την ιστορία μας
Ελεγες...
Και κοιτούσες τα κύματα
και μετρούσες τ' αλάτι
και φιλούσες τις θύελλες.
Έλεγες
έλεγες
έλεγες...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου