Κατάθλιψη... Το σαράκι που με Σιγοτρώει μέσα μου... Νάκου Βασιλική.

Πως μπορεί ένας άνθρωπος εύκολα να πει,έχω κατάθλιψη,

δεν είμαι καλά,θέλω να πεθάνω, κοντεύει να μου στρίψει...

Δεν είναι εύκολο πολλοί δε το παραδέχονται...

Εγώ από τη πρώτη στιγμή το αποδέχτηκα,με χίλιους δυο

τρόπους έδειχνα ότι κάτι έχει αλλάξει με μένα,ότι δεν είμαι

πια ένα χαρούμενο παιδί...

Πως μπορεί κάποιος να μη καταλάβει ότι κάτι δε πάει καλά

με το παιδί του,πως ξαφνικά η συμπεριφορά του αλλάζει,

εκεί που γελάει κλαίει και εκεί που κλαίει γελάει

ή και τα δύο μαζί...

Πως μπορείς να έχεις τα μάτια κλειστά,στα αυτιά σου

παροπίδες και να μην ακούς που σου φωνάζει,

που σου ζητά βοήθεια??

Φοβάμαι, πονάω,τρέμω το αύριο,το τώρα το μετά...

Θέλω να πεθάνω ένιωσα πολλές φορές,ένα τέλος

να δώσω τόλμησα αρκετες φορές μα διαφορετικοί λόγοι

τότε και τώρα με κράτησαν τελευταία στιγμή...

Ποτέ κάποιος με πήρε σοβαρά τόσα χρόνια;

Ποτέ κάποιος είδε τον πόνο,τον τρόμο,τον φόβο στη

ψυχή μου ,στα μάτια μου,στη καρδιά μου???

Κανείς!!!!!!!!

Φοβάμαι σας λέω,σε μια γωνιά κουλουριάζομαι τόσα

χρόνια κάθε φορά που μόνη μένω...

Εκεί στην άκρη του καναπέ ακόμα και σήμερα στην ηλικία

που είμαι στα 35 μου χρονια να κάθομαι με τις ώρες σαν

κάποιος με έχει βάλει τιμωρία,σαν κάποιος απλά κατέβασε

τον διακόπτη σε ένα ρομπότ...

Ναι ένα άψυχο ρομπότ,ένα άψυχο ανδροιδές...

Αυτό ένιωθα!!! Ποιός το δε,ποιος το κατάλαβε???

ΚΑΝΕΙΣ!!!!!!!! Αυτό το τέρας που λέγεται ΚΑΤΆΘΛΙΨΗ

μου κατατρώει τα σωθικά 30 ολόκληρα χρόνια...

Φοβάμαι γαμώτο... Πονάω μα γιατί κανείς δε το δε

τόσα χρόνια?? Γιατί κανείς δεν αναρωτίθηκε ποτέ τι

έχει αυτό το παιδί, τι έχει αυτό το κορίτσι, τι έχει αυτή

η γυναίκα...;;; Είδατε;;; Παιδί, Κορίτσι, Γυναίκα...

Ποτέ κανείς σε αυτά τα στάδια ανάπτυξης και εξέλιξης

δεν είδε ποτέ τίποτα...

Δεν είδες ποτέ τον πόνο στη ψυχή,τον πόνο τις

κομματιασμένης μου καρδιάς,τον πόνο

την σκοτωμένης ψυχής μου...

Πονάω θεέ μου, φοβάμαι,που θα με βγάλει αυτό πια;

Ξέρετε τι είναι ΚΑΤΆΘΛΙΨΗ???

Έχετε αναρωτηθεί ποτέ???

Σας έχει τύχει σε κάποιον στο περιβάλλον σας???

Και αν ναι πως αντιδράσατε,πως τον βοηθήσατε,

τι κάνατε για να τον στιρίξετε???

Σας ρωτώ απαντήστε μου,ας απαντήσει

για μια φορά κάποιος... Έχω θυμό και οργή ,μίσος

μέσα μου γιατί εσείς μου το προκαλέσατε...

Εσείς απλά με απομακρίνεται τόσα χρόνια από τη ζωή σας...

Έχω θυμό για σας,έχω απογοητευτεί με σας,

έχω απορίες για σας... ΓΙΑΤΙ ΡΕ ΓΑΜΩΤΟ???

Τι έφταιξα,τι φταίω???

Με βγάζετε από τη ζωή σας συνειδητά ή όχι??

Νοιάζεστε για μένα???

Πονάω σας λέω,πονάει η ψυχή μου, φοβάμαι...

Σε μια γωνιά τόσα χρόνια έπιασα τον εαυτό μου

να κάθεται εκεί στο καναπέ να κοιτάω στο κενό

για ώρες χωρίς τίποτα απολύτως να κάνω...

Κλάμα δίχως λόγο,κλάμα με το παραμικρό και

για όλους και όλα... Αχχχ πόσο με κούρασε αυτό??

Κουράστηκα... Θέλω πια να ηρεμήσω να ξεκουραστώ!!!

Έχω ανάγκη για σταθερότητα... Έχω ανάγκη για ηρεμία...

Έχω ανάγκη για βοήθεια!!! Έχω ανάγκη για ένα χέρι

κάποιος να μου απλώσει για βοήθεια... Έχω ανάγκη να

με καταλάβετε!!! Έχω ανάγκη να με πιστέψετε!!!

Έχω τεράστια ανάγκη να γίνω καλά!!!!!!!!

Με πολύ δουλειά από ειδικό κατάφερα πλέον να θέτω

τα όρια μου σε όλους ακόμα και στους γονείς,

αδέρφια, φίλους,γνωστούς σε όλους...

Όποιος δε με καταλαβαίνει,οποίος δε με στιρίζει,

οποίος νιώθω ότι μου κάνει κακό απλά θα φεύγει

από τη ζωή μου οποίος και να είναι αυτός...

Πρέπει πια αυτό το παιδί το πληγωμένο μέσα μου

να γίνει καλά,να ωριμάσει,να μεγαλώσει...

Πλέων μπαίνουν όρια!!!

Πλέων κοιτάω εμένα!!!

Θα σε νικήσω ριμάδα κατάθλιψη!!!

Μακάρι να είστε και εσείς δίπλα μου και όχι έξω

από τη ζωή μου,στο χέρι σας είναι...

Μια πληγωμένη ψυχή,ένα φοβισμένο και

παγιδευμένο παιδί στο σώμα μιας γυναίκας!!!

Νάκου Βασιλική