Αυτό το λίγο στο δικό σου
τον ήλιο στ' απλετό σου το φως,
Στις στιγμές που σεργιάνησα την ψυχή μου
συνάντησα έναν άλλο προορισμό!
~~~~~
Εκείνο το λίγο των ματιών σου
τη λάμψη προσδοκώ, στις απέραντες
θάλασσές τους να ξεχαστώ, στο καλεσμά τους
χωρίς ενδοιασμό!
~~~~~
Μη μιλάς, θ' ακροβατώ
στη στιγμή ξαναγιεννιέται ο κόσμος μου
τις εκφάνσεις ζωγραφίζω στου νού
την προσμονή!
~~~~~
Το δικό μας το λίγο
ανίχνευση μοιάζει ψυχής, τις λέξεις
αφήνουμε να γεμίσουν ελπίδα αγκαλιάζοντας
την απεραντοσύνη της στιγμής!
~~~~~
Το δικό μας το λίγο
μοιάζει τόσο πολύ, συνομοτούν
οι ψυχές μας, οι στιγμές μετατρέπονται
στις φλέβες διαχέεται μουσική!
~~~~~
Κι ευωδιάζουν οι λέξεις
και γιορτάζει η ζωή, μα έχει έρθει
Χειμώνας κι όμως νιώθω την άνοιξη να τριγυρνά
νωρίς, στο δικό μας το λίγο σουλατσάρει ο ήλιος
χορεύει η Ανατολή!
Νέλλη Κουμεντάκη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου