Το Πανδοχείο της Χαράς... Αγγέλα Καραγκούνη.

Στο πανδοχείο της χαράς συναντηθήκαμε.

Εγώ, φρεσκολουσμένη κόρη

με χρυσάφι στα μαλλιά.

Κι αυτός,ένας περήφανος αητός

με καλυμμένες αντρίκια τις ουλές του.

Με πήρε απ' το χέρι κι άρχισε

να με σεργιανάει στο χτες του.

Μου έδειξε κάθε κομμάτι του.

Τις πληγές του με άφησε να ψηλαφήσω.

Σε ανάκλιντρα ξάπλωσε τη χαρά

και τη σκέπασε ευλαβικά

με χιτώνες πορφύρας.

Στα χέρια του μια μικρή τουλίπα

γέννησε την άνοιξη .

Κατακκόκινα φιλιά ζωγράφιζαν έρωτες.

Δειλινά με καρτερούσαν,

να τα κλείσω στη μνήμη μου.

Ξεθάρρεψε το μέσα μου .

Ω, ασύλληπτο κάλλος !

Ω, ασύμμετρο θάμπος !

Θάμαξαν όλοι .

Και γω....

Όλους τους χρησμούς παραγνώρισα και ακύρωσα.

Έκλεισα τ'αυτιά μου.

Έκλεισα τα μάτια μου.

Δεν μπορεί να κάνουν λάθος,

ούτε μισό παράδεισο.

Τον ζω.

Μέσα του υπάρχω.

Αυτοθεραπεύομαι.

Και φεγγοβολώ.

Και ξεχνώ τις πρότερες ελλείψεις.

Και ξεχνώ τις πρότερες δυστυχίες.

Άπληστα γεύομαι τα πολύτιμα πάθη.

Και κλείνω τις γρίλιες στις ανεπίτρεπτες σκέψεις.

Και κλείνω τα σύνορα στους χειμώνες.

Αφήνομαι στο φως να με χαϊδέψει.

Ναι, αφήνομαι ολοκληρωτικά στο έλεός του !

Αγγέλα Καραγκούνη