Με τρομάζει αυτό το σκοτάδι,
σε μια πόλη νεκρή από φώτα.....
Μοιάζει φάντασμα που βγαίνει τις νύχτες
να φωνάξει,μα θ'ακούσουν....για ρώτα;;
Τόση σιωπή
και ένα φεγγάρι πενθεί.
Που κλειστήκαν σε άδεια κουτιά
και τους τρώει εκεί η μοναξιά.
Φοβησμένα περνάει ο καιρός
για ένα κόσμο που ζει σαν νεκρός.
Μόνο η σκέψη μου στο μαύρο πλήθος....
Αστράφτεις για μένα ,σαν κόκκινος λίθος!!
Σαν τον ήλιο με κόκκινο φως
και ας περνάει ο χρόνος αργός
Θα'ρθω απόψε αυτή τη νυχτιά
να σου κάνω εγώ συντροφιά
Εκεί θα έρθω σαν ελαφρύ αεράκι
και να γίνουμε το τρελό παρεάκι
Που οι ψυχές μας έχουν να πούνε πολλά
και ας είναι τα σώματα μίλια μακριά.
Θα σ'ακούω εγώ,θα σε νιώθω εγώ,
και αυτό το άρωμα που με τρελένει
στα χείλη μου θέλω απόψε να μένει!
Μια νότα σαν γλυκιά μουσική
Πριν το ξημέρωμα και έρθει η αυγή
JOANNA KAGARA
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου