Δεκέμβρης Στο Χώριο... Νίκος Κατριμουστάκης.

Στον Ορίζοντα η Θάλασσα χάνεται

κι ο θαμπος Ουρανός της Αχνιζοντας

μεσα στ'ονειρο σβηνει...

Με τ'αναπαντεχο χιονι

ξαναγυρνουσε πρωιμος Αγγελος Βαρυχειμωνιας...

Με τη λαμπα τα βραδια σβηστη

και τις αισθησεις μας ακονισμενες

απ'το κρυο....

Πυρωναμε στο τζακι τη λαχταρα

και βυθιζαμε τη προσμονη κατω

απ'το αγρυπνο βλέμμα του φεγγαριου...

Η Θρακα Ανεπνεε γυρω μας μια Βεβαιότητα

κι ετσι ηδονικά ρουφούσαμε τις ωρες μας

μεστες απο καπνα και τσιπουρο..

Οι Νύχτες πεφτανε χνουδατες

με τη θαμπή του καστανου γιαλαδα

καθως μια ζαχαρενια πάχνη καταργούσε

τα Ορια του Χρονου ..

Αναπνεοντας γυρω μας βαριά ......

ξεδιπλωνε το δασος μυροβολο

τα παλιά αιωνόβια παραμύθια του

και μιας Σεληνης το αβεβαιο κερας...

Άλλοτε με λαχταρα παλι

βλεπαμε τις Αστραπές που ραγιζαν

τα Είδωλα μας στου Παραθυριου το τζαμι...

Οσα Έπαιρνε ο Ανεμος

τα μιλούσε η βροχη..

Τα Ασυνάρτητα Σύννεφα

γίνονταν καταγραφές στιχων

που χανονταν με ασάφεια βυθων ,

σκιασμένα ζωγραφιζοντας σκιες

με Νεφελώματα Ακαταστατων Θεών .

Η Απεριττη Ομορφιά πληθαινε

μεσα μας την Ευλογιά

κι ο λογος γινοταν Σεμνός

χωρίς πια ματαια Στολιδια..

Κατω απ'το χιονι ακούγαμε μια Νεα Ζωή

που ετοιμαζοταν

ωσαν το βλεφαρο Αγουρο που ριγησε

στις φυλλωσιές του Υπνου..

Μες Την Βουβή την Ομορφιά

που Απλωνε Ολόγυρα Σιωπή και Δεος....

Εκει ακόμη Αναπαύονται

τα Θλιβερά Ναυαγια των Ονειρων μας......

ΑΣ ΦΕΡΕΙ ΤΟΥΤΟΣ Ο ΔΕΚΕΜΒΡΗΣ,

ΛΙΓΟ ΑΠ'ΤΗ ΜΥΡΩΔΙΑ

ΕΚΕΙΝΟΥ ΤΟΥ ΠΑΛΙΟΥ.!!!!!!!

Νίκος Κατριμουστάκης.