Σηκώθηκε από το κρεβάτι
με μια βαρεμάρα,
τέτοια που θύμιζε έντονα
Δευτεριάτικο ξύπνημα.
Όλα τα ίδια του φαίνονταν,
ίδια και απαράλλαχτα.
Εύχονταν να είχε αλλάξει κάτι,
έτσι για τη ποικιλία.
Είχε βαρεθεί αυτή τη ρουτίνα
και με το δίκιο του.
Είχε αποβάλει το φόβο του,
τη νοσταλγία όμως όχι.
Αυτή η ρουτίνα
τον έτρωγε σαν το σαράκι…
Σιγά-σιγά θα τη συνηθίσει,
Νέα Ιωνία 12 Μάρτη 2021
Γιός του Κνεκνέ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου