Σε ταραγμένους καιρούς σε γνώρισα που
τα σώματα μας πλάστηκαν από γυαλί.
Να λιώνουν στη φωτιά των
αγκαλιών και να παίρνουν μορφές
και σχήματα που τρέμουν από ηδονή.
Δύο κορμιά που φλέγονται για ζωή
και δύο σκέψεις έτοιμες ν'αναστηθούν.
Μας ζήλεψαν καρδιά μου
και θέλησαν να μας χωρίσουν.
Ο καιρός μέσα μας χειμώνιασε ξαφνικά
και μεταμορφώσε τα κορμιά μας σε ένα
εκρηκτικό χείμαρρο.
Ξαφνικά άρχισαν να παγώνουν και
να μετατρέποντε σε ένα εύθραυστο
υλικό έτοιμο να σπάσει.
Γίναμε μια κατασκευή που φοβάμαι
να σ'αγγίξω για να μην σε κάνω
κομμάτια από τρίψαλα και σε ματώσω.
Εύθραυστη ισορροπία γίναμε καρδιά μου
και η εμπιστοσύνη μας κλονίστηκε.
Η αθωότητα γέμισε τραύματα και χαρακιές
και στο μυαλό μου έκανε δώρο
ένα τζάμι σπασμένο για να σε βλέπω
από εκεί.
Πίσω από ένα τζάμι.
Ένα σπασμένο τζάμι.
Θα το σπάσω και θα τρέξω στην αγκαλιά σου.
Σου τ'ορκίζομαι.
Γιατί εμείς δεν ανήκουνε στο γυάλινο
κόσμο των άλλων αλλά στον δικό μας
που δεν έχει σπασμένα κομμάτια
να ματώσουμε
αλλά από τα κομμάτια της ψυχής μας
Ιωάννα Καγκαρά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου