Τούτα τα πέτρινα τα σκαλοπάτια
Η άφθαρτη χτίση τα ονόμασε ξερολιθιές.
Σ'αυτήν την νησιώτικη πορφυρόχρωμη γωνιά
Δεμένες σφιχτά κόντρα στα χρόνια
Ιδρώτα ποτισμένες αγωνιστικό
Κάτω από ίσκιους,γέρνουν προστατευτικά
Αιωνόβια δέντρα δροσιά τους χαρίζουν
Ίσως εκεί να κρύβεται η μακροβιότητα τους.
Οδοιπόροι κατά καιρούς περιδιαβαίνουν
Στέκονται ανάσα ευωδιαστή να πάρουν
Υάκινθοι χρόνια πολλά αναγεννώνται
Νάρκισσοι,βιορέτες,και κρινάκια
Η γη η ευλογημένη κρατάει στα σπλάχνα της
Σπόρους,ρίζες,βολβούς πολυετείς
Η θάλασσα όνειρα πραγματοποιεί
Λίγο πριν το σούρουπο,λίγο πριν την αυγή.
Ιερό πάτριο έδαφος ψιλόβροχα ποτισμένο
Ένα με την ψυχή,δεν διαφέρει
Νοερά ταξίδια μνήμης ανά τους αιώνες
Όσων Ψυχοσάββατα έναν προς έναν λέμε
Η μνήμη τους κρατάει ζωντανούς
Το μυαλό ανατρέχει μέχρι το βάθος χιλιετιών
Ένα μνημόσυνο για όσους
Βαρβάρα Κατσιάνου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου