Έτσι Πέθανε Μια Αγάπη... Δημήτριος Κεραμίδας.

Μή φεύγεις σέ παρακαλώ,

τής είπε ...

Κι έπιασε τό κεφάλι του

μέ τίς δυό του παλάμες "

Σκεπάζοντας τό πρόσωπο του

μήν τυχών καί δεί τά δάκρυα του *

--Κουράστηκα, κουράστηκα,

νά ζώ τά ίδια, καί τά ίδια

κοντά σου συνέχισε εκείνη "

Κι εκείνος δέν έβγαλε ούτε

μία λέξη απ'τά στεγνά του χείλη:

--Μέ ακούς ;

Τόν ξανά ρωτάει εκείνη "

Δέν μπορώ άλλο νά είμαι

τό γατάκι σου μ'ακούς ;

Τό επανέλαβε μέ τόνο

στήν φωνή της "

"Εκείνος έμεινε βουβός καί

σιωπηλός λές καί άκουγε

τό κατηγορώ του "

Οί σκέψεις του σάν ηλεκτρικό

ρεύμα διαπερνούν τό μυαλό του

ή μία κοντά στην άλλη *

Μέ σκυμμένο κεφάλι στάθηκε

εκεί που κάποτε άρχισαν κι έχτιζαν

αυτόν τον έρωτα πού τώρα

γκρεμίζεται σάν χάρτινος πύργος ...

Θυμάται :

Εγώ μωρό μου θά σέ αγαπάω

αιώνια, δέν έχω αστέρια γιά

νά σέ χαρίσω "

Ούτε φτερά γιά νά σου δώσω

νά πετάξεις ψηλά "

Δυό χέρια νά σέ κρατάω στήν

αγκαλιά μου καί μιά καρδιά

μονάχα εσένα νά αγαπά *

--Εκείνη τόν αγκάλιασε τρυφερά

καί τόν είπε, αγάπη μου είμαι

ευτυχισμένη όλα αυτά αξίζουν

του κόσμου όλα τά πλούτη *

Καί τόν φιλούσε μέ πάθος

στά χείλη του ...

Σήμερα τής είναι όλα λίγα ...

Καί τού είπε τό στερνό της αντίο "

Αυτός έμεινε μέ τίς σκέψεις

νά τόν τριβελίζουν τό μυαλό.

Η αγάπη όταν ζητάει αρχίζει

νά φθείρει ζεί όταν μπορεί

και δίνει αγάπη *

Εξ άλλου τι μπορούσε νά κάνει;

Δημήτρης Κεραμίδας 18/4/21

Copyrite