Κλεμμένα όνειρα... Carpediem Roza.

Ήταν κουρελιασμένη. Δεν ένιωθε τίποτα.

Ούτε το κρύο που τρυπούσε το γυμνό κορμί ΤΗΣ.

Ο μοναδικός μάρτυρας το φεγγάρι.....

Ήθελε να ουρλιάξει μα φωνή δεν έβγαινε.

Πώς να φωνάξει; με τι ψυχή; με τι ζωή;

Ένα τεράστιο γιατί περιπλανιόταν στο κουφάρι

του μυαλού και του κορμιού της.

Από την στιγμή που άπλωσε τα βρόμικα χέρια του,

από την στιγμή που της άρπαξε με βίαια ,

απότομα και αναπάντεχα, ό,τι πιο όμορφο είχε,

από την στιγμή που της έκλεψε την αθωότητα της,

τα νιάτα της, τα όνειρά της. Ο χρόνος σταμάτησε

εκεί σε εκείνο το καταραμένο βράδυ ...

Δεν το είχε ονειρευτεί έτσι. Δεν ήταν αυτό το μυστικό

που μοιραζόταν με τις φίλες της στις παιδικές τους

συζητήσεις. Δεν κοκκίνιζε σαν κοριτσόπουλο

με αυτή την ιδέα... Ήθελε να ερωτευτεί, να αγαπηθεί,

ήθελε να νιώσει την ζάλη του πρώτου φιλιού, να αφεθεί

στα μπράτσα του αγαπημένου της, ήθελε να έχει μια

κανονική ζωή , όπως όλα τα κορίτσια...

Τώρα μόνο να αναρωτιέται μπορεί..

Ποιος είναι τόσο κακός ώστε να κάνει κάτι τέτοιο;

Ποιος είναι τόσο σκληρός ώστε να καταστρέψει ένα

ανοιξιάτικο λουλούδι;

Ποιος είναι τόσο απάνθρωπος ώστε να της στερήσει

τα όνειρα; Πώς να συνεχίσει να ζει...

Πρέπει όμως .. Ίσως να είναι μια νίκη που οφείλει

στον εαυτό της ... Μια απάντηση στην φωνή που

την θέλει ξεγραμμένη.. Μια επιβεβαίωση πως ακόμη

μπορεί να ζήσει...

Να ζήσει;... Μαζεύει την κομματιασμένη της ψυχή

και συνεχίζει. Δεν ξέρει πού πάει..

Δεν ξέρει πού να μιλήσει..

Μόνο το φεγγάρι την κοιτά και δακρύζει...

Θα ζήσει....το φωνάζει να το πιστέψει...

Μόνο που τώρα πια δεν θα είναι εκείνη που θα ζει.

Θα υποδύεται πως ζει. Θα υποδυθεί πολλούς ρόλους...

Θα γίνει χαρούμενη, γελαστή...

ίσως καμμιά φορά να ξεχνάει και να μην φοβάται...

Θα έχει ένα μυστικό που θα κουβαλάει

καλά κρυμμένο, απωθημένο σχεδόν

στην κομματιασμένη της ψυχή...

και όταν καμμιά φορά δακρύζει,

μόνο το φεγγάρι θα ξέρει...και θα σωπαίνει...

Carpediem Roza

(Για το συγκεκριμένο κείμενο έγινε αφορμή ένας γεγονός που μου εμπιστεύτηκαν πρόσφατα και ήθελα να μπορέσω έστω και έτσι να μεταφέρω αυτό το γεγονός προς τα έξω να μπορεί να μας προβληματίζει γιατί είμαστε όλοι γονείς και δυστυχώς συμβαίνουν γύρω μας..)