Ποίημα θα σάς έγραφα
Αν είχα κάπως έμπνευση,
Της μούσας την επίνευση
Δε βρίσκεις πι και φι.
Κι αφού αυτή με αγνοεί
Κι αρνείται παραχώρηση
Ας κάνω υποχώρηση,
Ας ψάξω «στη ζωή»!
Στη Νέγρη τη Φωκίωνος
Αναζητώ αισθήματα,
Μέσα στα καταστήματα
Ούτε που τά 'χουν δει!
Συμφέρον βλέπουν μοναχά
Κι αν δεν έχεις τα τάλαρα,
Σε ρίχνουνε στα τάρταρα
Και σε ξεχνούν εκεί.
Μα 'κεί που πίναμε καφέ
Γλυκειά κυρά μπουκάρισε,
Απαγγελία άρχισε
Και μένουμε ενεοί!
Κάτι ψωνάρες κουλτουρέ
Ρίχνουμε χειροκρότημα
Στο νέο μας «απόκτημα»
Και κοκκινίζει αυτή.
"Είναι Ημέρα Ποίησης,
Καβάφης απαιτείται"
Με βιά δικιολογείται,
Μην παρεξηγηθεί.
Πάρε το δρόμο σου λοιπόν,
Βρε μεγαλοκοπέλα,
Σαν θέλεις ξαναέλα
Και δώσε μας πνοή!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου