Θα με θυμάστε… Γιώργος Μανέτας.

Θάλασσες κι άστρα κι ουρανοί και ντάμα της σελήνης,

ό,τι κι αν έγραψα για σας ποτέ μου ειρωνικό…

Σκοτάδι, δεν με κέρδισες, σύρε μακριά, μη μείνεις.

Χαϊδολογάτε, σκέψεις μου, με φως κανονικό.

.

Ένας Παράδεισος! Κι εγώ, που λούφαξα εκεί μέσα…

Θα με θυμάστε: Είμαι η βροχή με της δροσιάς τη στάλα.

Μεθυστικό τριαντάφυλλο στης θάλασσας την τρέσα.

Μια νότα εγώ, που χάθηκε στης νιότης τ’ αφρογάλα.

.

Εγώ, στον ύπνο των παιδιών που νείρονται παιχνίδια.

Εγώ παράθυρο ανοιχτό με τα λουλούδια απ’ έξω.

Εγώ του βράχου τ΄αρμυρά τα ξέπλεκα στολίδια.

Φάρος!! του κάθε ναυαγού, κει που 'θελε να φέξω.

.

Θα με θυμάστε!… Ήμουν εγώ, του λογισμού καράβι…

Εγώ, που σας ταξίδευα σε απάνεμους καιρούς...?

Τώρα… που ο Covid θέριεψε και τις ζωές πια παύει,

θάλασσες κι άστρα δεν θωρώ, μηδέ τους ουρανούς...

.

Γιώργος Μανέτας