Τυφώνας Ερημιάς... Λ.Σιωμος.

Δες, αδερφέ μου

Σαν μπήκα σε ένα καπηλειο'

Για παρέα κάλεσα τις αναμνήσεις

Όμως, καλέ μου

Η μοναξιά έγινε θεριό

Μες στην κούπα μου πάει να τις πνίξει.

Αχ, κολλητέ μου

Αυτή την πελώρια μοναξιά

Πως να διώξω μόνιμα, πως ν' απωθήσω;

Αγαπητέ μου,

Με τ' όνειρα χρώμα συννεφιάς

Της ψυχής ερημιά πως να ξορκίσω ;

Συνάδελφε' μου,

Μια στέρφα της νύχτας συντροφιά

Το μυαλό παρασέρνει σε δίνες

Φίλε ,καλέ μου

Σαν ξεσπά τυφώνας ερημιάς

Μου σκεπάζουν τις σκέψεις μου οι θίνες.

Συνανθρωπε' μου,

Απόψε στιγνή η μοναξιά

Σε δαγκάνες, άγρια, σφιχτά με τυλίγει

Εξήγησε' μου,

Στουπί, την μέθυσα με κρασιά

Γιατί όμως δε λέει πια να φύγει ;

θίνες= απανωτά στρώματα άμμου

σε παραλιακές περιοχές.

Λ.Σιωμος 57Κ Δ Πg.