Δίπλα σου γραμματείς και Φαρισαίοι
Αυτοί σε οδηγουνε στο σταυρό
Και η Μαρία δίπλα σου να κλαίει
Να σε βοηθήσω συλλογιεται δε μπορώ
Ποτίζεται η ψυχούλα μας θεέ μου
Με κάτι που το λεν εγωισμό
Ίσως να μη καταλαβα ποτέ Μου
Το μίσος φέρνει πάντα σκοτωμό
Γεμάτα τα καρφιά μέσα στο αίμα
Αγκάθια στο κεφάλι να πονά
Οταν θ"αποκυρηξουμε το ψέμμα
Απ' την αρχή θα ζήσουμε ξανά
Κι όταν την Κυριακή τον αναστήσεις
Κι αν σε προδώσαμε, για σένα τι Μ" αυτό
Ξέρω θεε Μου θα μας συγχωρήσεις
Ντρέπομαι που στα μάτια σε κοιτώ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου