Ονείρατα Θαλασσινά... Νέλλη Κουμεντάκη.

Σκόρπιες σκέψεις

ανέκφραστη η ματιά, κι αυτό

το γκρίζο το φόρεσα κατάσαρκα όνειρα

κι αποσκευές απέδρασαν γυμνά!

~~~~~

Το πέλαγο κοιτούσα μα ο νούς

ταξίδευε μακριά, αβίαστα ταξίδια λυτρωτικά,

σάλευε ο αέρας κι ο λογισμός στο κύμα εστίαζε,

θαρρείς τη θάλασσα την έπαιρνε αγκαλιά!

~~~~~

Και χαμογέλασα γλυκά,

για δες είπα απο μέσα μου κι αυτή

ερωτοτροπεί , χορτάτα είναι τα χάδια της

τ' αγγίγματά της εκστατικά!

~~~~~

Κι αυτή μου η σκέψη

σαν χείμαρος ορμά, μαζί της

μοιράστηκα το φόβο μου της τα είπα όλα

αυτή με ξέρει πιο καλά!

~~~~~

Εκεί είναι που λησμονήθηκα

στα φιλντισένια της νερά, τη σκέψη

μ' αποσπούσε μαζί της ονειρεύτηκα ξανά,

μέσα στο τραγούδι της σ' ένιωσα ψυχή μου σ' εκείνη

τη γλυκάδα της με πήρες αγκαλιά!

~~~~~

Και οι σκόρπιες σκέψεις

άλλαξαν το γκρίζο είχε χαθεί, σαν να

άκουγα πνευστό όργανο να παίζει μουσική,

και μέσα στον αντίλαλο σαν συναυλία φάνταζε

ονείρατα της θάλασσας κι ο έρωτας π' ανθεί!