Έβγαλα βόλτα την ψυχή στους δρόμους της ελπίδας.
Με του Απρίλη τα αρώματα και με τον ήλιο συντροφιά
πώς σου ζεσταίνει την καρδιά ένα χαμόγελο ηλιαχτίδας!
Βγαίνει ο ήλιος και απ'την ψυχή σου διαλύεται η συννεφιά!
Μία βαρκούλα στα ανοιχτά λευκό πανάκι που αρμενίζει
με της ψυχής σου τα φτερά,γοργά πετάς ,πας ως εκεί.
Απέραντο,ακύμαντο το θαλασσί,που γλυκά η πλώρη σχίζει!
Μαζί κι εσύ,ακολουθείς,γοργόφτερο,θαλασσινό πουλί.
Κρέμασε τα όμορφα σου όνειρα,σημαία σου στην πλώρη.
Σβήνει ο αφρός σκέψεις στενάχωρες,που εξανεμίζονται
πίσω απ΄την πρύμνη χάνονται,σαν στρίβει το τιμόνι.
Βαρβάρα Κατσιάνου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου