Γράφω.Γράφω για ματωμένα φεγγάρια που δεν άγγιξαν ποτέ το φως του Ήλιου.Γράφω για παλικάρια που δεν έγιναν και δεν θα γίνουν ποτέ τους άντρες.Γράφω για μικρούς θεούς που ουρανό δεν γνώρισαν και ούτε θα γνωρίσουν.Γράφω για σένα και για μένα,για πουλιά πληγωμένα από τα βόλια των κυνηγών.Για σένα μικρό μου σπουργίτι γράφω,που όταν το τζάμι χτυπάς δεν σου ανοίγει κανείς.Για σένα που γίνεσαι βροχή για να δροσίσεις τις ψυχές και ξεχνάς την δικιά σου.Για σένα που φτάνεις στις πηγές και νερό δεν πίνεις για να αφήσεις τους άλλους να πιουν.
Γράφω για όνειρα που ψάχνουν άνθρωπο να βρουν,στον ύπνο του να μπουν και να λουφάξουν.Σαν μωρά στην αγκαλιά τους να κουρνιάσουν.Να γίνουν φτερά για να δείξουν στους ανθρώπους να πετούν.Να γίνουν θάλασσες για να μπούνε μέσα τους και να σβήσουν την φωτιά που καίει στις καρδιές τους.Να γίνουν αυτά κάστρα για να μπούνε μέσα τους πολεμιστές και εκεί κοντά τους να ξαποστάσουν.Να γίνουν άστρα για να πάνε εκεί οι άνθρωποι και να χαμογελάσουν.Σε μακρινές Ιθάκες που ποτέ κανείς εκεί δεν πάει,γιατί ο Δρόμος είναι που μετράει.Όχι ο προορισμός.
Γράφω.Γράφω και ξεχνιέμαι.Γράφω και ξεχνάω.Τον πόνο έτσι
ξεχνάω,τον ξορκίζω.Τον πόνο,τον καημό,την θλίψη,την λύπη,τον αναστεναγμό.Βάζω μέλι και νέκταρ των θεών στα λόγια για να πιείς,να πιείς να ξεχαστείς.Να ξεχαστείς και να ξεχάσεις.Λήθη να σου δώσω και παρηγοριά.Στον άρρωστο φάρμακο και γιατρειά.
Στον πεινασμένο τροφή,στον διψασμένο ένα φιλί.Ένα φιλί απ' την Πηγή που θα τον ξεδιψάσει.Ένα γλυκό φιλί στα χείλη την ώρα που κοιμάται.Βάλσαμο για την ψυχή.Αναμνήσεις από όταν ήτανε παιδί,για να μην ξεχνά.Για να θυμάται.Γλυκά με τις μνήμες του να ταξιδεύει εκεί και να βρίσκει την δικιά του Ανατολή.Σε ένα του χαμόγελο!
Δεν γράφω για τους βολεμένους.Για τους πονεμένους γράφω και απ' την μοίρα χτυπημένους.Για τον άρρωστο γράφω και για τον φτωχό.Για τον κατατρεγμένο,για τον καταδικασμένο,για τον αλήτη αλλά και για τον τρελό.Για αυτόν που στα σκουπίδια ψάχνει την χαμένη του αξιοπρέπεια να βρει.Για αυτόν που του πετάξανε μια σταλιά φακή,το μέλλον του για να πουλήσει.Για αυτόν που στα παιδιά του γκρεμίζει όνειρα για να ζήσει.Με την δικαιολογία "για ζήσουν αυτά καλύτερα"! Μπας και ξυπνήσει...
Δεν μιλάω για δόξα και για πλούτη.Για Αγάπη και Αιωνιότητα μιλώ.Δεν ζητάω τα επίγεια,αλλά τα επουράνια ζητώ.Δεν σκύβω και δεν συμβιβάζομαι με τα "ανήλια",αλλά με την Σκιά μου ξέρω και να περπατώ!
Δεν κοιμάμαι στο κρεβάτι,αλλά στα σύννεφα.Εκεί ξυπνώ.Δεν λυπάμαι για κάτι,για εσένα μόνο και για μένα πονώ.Δεν φοβάμαι κάτι.Δεν φοβάμαι τίποτα,παρά μόνο τον Θεό! Δεν ψάχνω τίποτα άλλο να βρω,παρά μόνο το ιερό το Μυστικό!
Δεν διαλύω το Σκοτάδι,μόνο λίγο Φως ρίχνω εδώ.Δεν φθείρω την Νύχτα,αλλά στην Ημέρα ζω!
Δεν θέλω να θέλω,αλλά να πραγματοποιώ.Δεν μου αρέσουνε τα "πρέπει",αλλά τα "θέλω" και τα "μπορώ"!
ΤΑΚΗΣ ΚΤΕΝΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου