Μες το σκοτάδι της νυκτιάς
που ο άνθρωπος κοιμάται
και το μυαλό και η καρδιά
εσένανε θυμάται
Μαυροντυμένη Κύπρος μου
μάνα μου σκλαβωμένη
σαν Παναγιά σε προσκυνώ
κι ας είσαι τουρκεμένη
Στο όνειρο μου έρχεσαι
θλιμμένη η ματιά σου
δείχνει το μισοφέγγαρο
που μπήξαν στην καρδιά σου
Η θάλασσα σου , τα βουνά
όλα είναι δικά μας
η ζήση μας , το αίμα μας
χρόνια τα παιδικά μας
Εκεί ο ιδρώτας του παππού
οι κόποι της γιαγιάς μας
αιώνες είναι Ελληνικά
άγια κληρονομιά μας
ΔΕΣΠΩ ΠΗΛΑΒΑΚΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου