Μοναξιά... Δέσπω Πηλαβάκη.

Ξύπνησε με μια χαρά ανεξήγητη

που ήθελε να τη μοιραστει

με όλο τον κόσμο

Μπήκε στα δωμάτια του σπιτιού

δεν βρήκε ψυχη

Ντύθηκε στα γιορτινά

και στάθηκε μπροστά στον καθρέφτη

Μετά από χρόνια ,

έβαλε λίγο κραγιόν στα χείλη

και σχημάτισε το πιο όμορφο χαμόγελο

Μπήκε στα δωμάτια του σπιτιού

δεν βρήκε ψυχή

Φώναξε ´καλημέρα ´και περίμενε

Δεν πήρε απάντηση

Κάθησε στο τραπεζάκι του σαλονιού ,

πήρε το δευτέρι , το φίλο της

και άρχισε να αραδιάζει

πικραμένα λόγια , ακαταλαβίστικα .

Χρόνια τώρα , μιλά μόνη

τυλιγμένη το πέπλο της μοναξιάς

ΔΕΣΠΩ ΠΗΛΑΒΑΚΗ