Ο Ύπνος... Δέσπω Πηλαβάκη.

Μια καμαρούλα τόση δα

όλος ο κόσμος

Ο καναπές , ένα τραπέζι

και οι καρέκλες αδειανές

Μια καμαρούλα χωρίς παράθυρο

με δίχως φως

Η λάμπα πετρελαίου έκαιγε

μέρα και νύκτα

Η αδυνατισμένη φλόγα της

ήλιος λαμπρός στη σκοτεινή ζωή του

Μέσα στα όνειρα ταξίδεψε

κρατώντας το παράπονο από το χέρι

Σαν μια ταινία μαυρόασπρη

πέρασαν μπροστά από τα μάτια του

η αγάπη , η χαρά , οι άνθρωποι

Ξένος στη γη , επισκέπτης απρόσκλητος

μιας άλλης εποχής πρίγκηπας

ενός άλλου πλανήτη ο κάτοικος

Κρατούσε τρυφερά την καρδιά του

φοβισμένη , γεμάτη πληγές

και της τραγουδούσε πονεμένα

όσα τον έμαθε η μοναξιά

Και έγραφε .....έγραφε .....

κάτω από το φως της λάμπας

ώσπου ήρθε ο ύπνος λυτρωτής

και δεν ξαναξύπνησε

ΔΕΣΠΩ ΠΗΛΑΒΑΚΗ