Η αγιοσύνη των μικρών και ανεκτίμητων... Χρυσαυγή Τούμπα.

Όταν σύννεφα κρύβουν τον ήλιο μου
και ουρλιάζουν οι νύχτες πρησμένες φωτιά
-σκυλιά συντεταγμένα επί ποδός πολέμου-
έρχομαι κι ακουμπάω σε κατακίτρινα αλώνια
και στα χέρια του γέρο-χωρικού
γραμμένες διαβάζω στις παλάμες του
μέρες πολύχρωμες
που έχουν τη γεύση των φρούτων του καλοκαιριού
και τη δροσιά φρεσκοστυμμένου πορτοκαλιού
και τον ήλιο μιας μέρας ανοιξιάτικης.
Έρχομαι στην αγιοσύνη των μικρών και ανεκτίμητων
που διώχνουν τον τρόμο της ανθρώπινης σκληρότητας.

Χρυσαυγή Τούμπα.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου