Θά 'θελα ένα ταγκό
στη βροχή πλάι σου.
Να νιώσω πως κλείνουν τα δάχτυλα
όταν σφίγγουν κάρβουνο
μέσα από φωτιά.
Πως χάνονται τα μάτια
καθως η βροχή
τους κλέβει το δάκρυ
την ωρα του πόθου του μεγάλου.
Να χαθούν τα βήματα μου
μέσα στα χνάρια που
ζωγραφίζεις πάνω στη γη
οδηγός μου και συνοδοιπόρος.
Σ' ένα ταγκό το χέρι σου
να κλείσει το χέρι μου να νιώσω
την ασφάλεια της σιγουριάς.
Να γύρω πάνω σου όπως
γέρνουν και λυγίζουν τα σώματα,
όταν γίνονται ένα
καθώς κουμπώνουν οι ψυχές.
Ένα ταγκό να νιώσουν οι άνθρωποι
πως σείεται η γη σε κάθε ανάσα
σε κάθε βλέμμα, στο παρόν της σάρκας
και στην απουσία της αναστολής.
Φλώρα Τ Jose
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου