Κλείσε τα μάτια... Αννα Ζανιδακη.

Τα μάτια ας μη γίνουν μάρτυρες μιας κακοποίησης της ψυχής,

του σώματος,ας μείνουν να βλέπουν τις αγνές πτυχές του

χαρακτήρα μας και η βία και ο όλεθρος,ας καταστρέψουν,

εκείνα τα τυφλά σκιρτήματα,σκάρτης ψυχήςκαι ιδιοσυγκρασίας,

που παραμουν να εθελλοτυφλούν και να σφαδάζουν

στους σπαραγμούς τους.

Κλείστε τα μάτια,σε εκείνα τα συμβάντα που αναπαράγουν το

κακό,το άσχημο,το βίαιο και το εξουθενωτικά ,βλάσφημο

κύτταρό μας,του κακού μας εαυτού ,που καραδοκεί και δεν

αμφισβητεί ποτέ στο να μεταλλάξει και να αλλοιώσει

τον καλό μας εαυτό.

Σατανικό,κακούργο εκείνο το αίσθημα που παροτρύνει και

δεν αφήνει σε ησυχία,τίποτα να ηρεμήσει,να γαληνέψει,

παρά προτρέπει και αφινιάζει,στην παρότρυνση και στη

γαλουχίας, ενός σκληρού και απρόβλεπτου κινητήριου χαμού

και χάους, φωνασκίζοντας,μέσα απ τη βουβή ,φραγμένη,

χοάνη του είναι , γεμάτη ,από μικρόβια και μικροργανισμούς,

αποσύνθεσης των υγιών κυττάρων της ελπίδας και της

μακροημέρευσης, εγκεκριμένων ουσιών και αδένων

έκτισης,αναπροσαρμογής.

Βελούδινα τα υμάτια ,δαντελωτά τα ακρογιάλλια της μοναξιάς,

που δε συμπίπτουν με εκείνα τα κακουργήματα της ψυχής,

του ψύχους της καρδιάς τους,που θελημένα,διαπράττουν

εγκλήματα με φορείς τους ασυμβίβαστους και αλύτρωτους

προσδιορισμούς,της διαμαρτυρόμενης κακουχίας των θέλω τους

με αποκεφαλισμούς των πρέπει τους κι όχι μόνο.

Δέστε σφιχτά τα μάτια,γιατί αυτά που ανακοινώνονται και τα

βλέπουν τα μάτια της ψυχής,οριακά ,συντρέχουν,σαν τελευταίοι

συγγενείς,να κλάψουν,σε ένα φέρετρο,που χουμε δημιουργήσει

εμείς με τα ίδια μας τα χέιρια κι έχουμε ενταφιάσει εκεί,

την καθωσπρέπειά μας,τη χαμένη και παντελώς

λησμονημένη μας αθωότητα.

Ρίξε τα μαλλιά σου πέπλο,οριακό και ελεγχόμενο σε κάθε

συνδυαμούς,ορατούς ή μη ,παρεμβάσεις,ορατές κι υπάρχουσες,

ώστε να δεις και να θαυμάσεις το μέτεπειτά σου δημιούργημα,όρασης.,κυρίως,σεεπίπεδα και εδάφια υπαρκτά

και διαχειρίσημα.

Αφησε να αγγίξουν το κορμί σου χιλιάδες μικροαντιλήψεις,

χιλιάδες μικροσκεπτόμενες διαδικασίες ,επέμβασης και

παρέμβασης,σε έργα και ημέρες,δικές ,μόνο και μόνο για

να στέψεις με το στέφανον εκ του δικού σου νεύματος.,.

ναι,,τα κατάφερα,είμαι εδώ για μένα ,για σένα,γιαεκείνους

που με πιστεύουν και το κορμί μου,διαμαρτύρεται έντονα ,

τα ψυχοσωματικά του ,δεν αρκούν να το δείξουν

και να το αποδείξουν.

Πιέσεις,αρτηριακές,νεύρου και γινατιού,επιμονής κι υπομονής,συμπιέσειςχρόνου,γραπτών,αποσυμπιέσεις.

αποφόρτισης ,έντονης γραφής,έντονου διαπληκτισμού ,

σωστού και λάθους,εν γνώσει πολλές φορές,μα απ αυτά

θα μάθουμε,θα πάθουμε και θα λυτρωθούμε,αν κι εφόσον

τηρήσουμε τουςκανόνες δικής μας ψυχικης υγείας

και επαναπατρισμού,χώρου ,τόπου ,συγκυριών ελπίδας.