Το να κρίνεις χωρίς να ξέρεις το μόνο εύκολο... Andriana Arvanitidou.

Το να μην δίνεις στον άλλον την ευκαιρία να σου δείξει τι πραγματικά είναι, άδικο πολύ.
Το να απομακρύνεις κάποιον επειδή πέρασε από κάτι άσχημο δεν σε κάνει άνθρωπο.
Το να λες σε έναν άνθρωπο που πονάει ότι η ζωή του τελείωσε, είναι απλά τραγικό.
Το να γυρνάς την πλάτη σου σε όλα αυτά, απλά μοναδικό.
Το να χαμογελάς επειδή ξέρεις τον σκοπό και την αξία της ζωής , δύσκολα κάποιοι θα το βρουν.
Και αν η μοναξιά είναι η τιμωρία που οι περισσότεροι θεωρούν, η μοναξιά είναι δώρο για να αγαπήσεις εσένα.
Τελικά αξίζει στην ζωή σου , που την ζεις μια φορά να πηγαίνεις με τα πρέπει;
Που είναι τα θέλω και τα όνειρα της δικιάς σας ζωής...
Μήπως η ζωή σας είναι κενή και ασχολείστε με των άλλων για να καλύψετε το κενό;
Μήπως αυτό που δεν θες να δεις, που απομακρύνεις, που φοβάσαι ,θα έρθει στην πόρτα σου να σε βρει;
Μήπως τότε που θα είναι αργά θα καταλάβεις πόσο λάθος που έκανες που πλήγωσες ψυχές που το μόνο που ήθελαν ήταν να ζήσουν μια φυσιολογική ζωή.
Όλοι αξίζουν δεύτερη ευκαιρία και όσοι πονούν ξέρουν αληθινά να χαμογελούν.
Αρκετά άφησες τα ξένα χέρια και τα πρέπει να ορίζουν τα δικά σου μονοπάτια.
Andriana Arvanitidou Νομικά κατοχυρωμένο
Λόγια ψυχής και αυτά ότι με παράπονο βγαίνει είναι αληθινό...τα λόγια ψυχής δεν είναι κατάθλιψη είναι κατάθεση για σένα αναρρωτηθεις ΕΣΥ ΕΖΗΣΕΣ ΣΗΜΕΡΑ;

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου