Με κεφάλια σκυμμένα... Periklis Katsolas.

Με κεφάλια σκυμμένα

στα γρανάζια του τίποτα...

Τον κάναμε τον κύκλο μας...

Έρχονται άλλοι πίσω...

Τα παιδιά μόνο..

Μετά οι μουσικές

και κανένας καφές...

Τα μικρά μπορώ γιατί

τα μεγάλα χαιρέτησαν...

Τι σκέψεις κάνω;

Τόσο μακριά φθάνω...

Τέλος μεγάλων προσδοκιών...

Ακινησία 30 βαθμοί 10 το βράδυ...

Εξαντλημένοι όλοι...

Εκκεμμότητες σε ψηφιακά ράφια...

Το πρωί οι ίδιοι στα ίδια...

Σιγά τι ήθελες;

Όλοι το ίδιο κάνουν...!

Αποστομωτικός...!!

Ολοκληρωτικός...!!

Χαριστική βολή...

Για λίγο κρατάει...

Μετά πάλι ανατολή...

Αυτή δεν περιμένει...

Είναι εκεί στην κάθε αρχή σου

σαν προκαθορισμένο ραντεβού...

Ανεβαίνεις και όλο φωτάει

περι σσότερο...