Αιώνια Φυλακή... Γεώργιος Κ Σίμογλου.

Πόσα άνυδρα,άδεια καλοκαίρια φρυγάνισαν τήν τσακισμένη μου

καρδιά, προσμένοντας τόν γυρισμό σου αγάπη,μέ τής θάλασσας

τήν αύρα και τόν Μπάτη παρακαλούσα νά σε φέρουν από τήν

μ α ύ ρ η ξ ε ν η τ ι ά .!!!!!!!

Σέ έκρυψα στή σκέψη μου σάν φυλαχτό,στό νοτισμένο χώμα

τής ψυχής φύτεψα τό δικό σου ""σαγαπώ"",γιά νά μπορώ

ν´αντέχω τόσα χαμένα ήλιο

βασιλέματα,τόσα ξένα άδεια βλέμματα.!!!!!!

Χωρίς τών ματιών τήν ζωοδόχο ανατολή,χωρίς ενοίκιοστάσιο

η κάλπικη ζωή,μού χρεώνει καί τής απουσίας

σου τόν αυξανόμενο,καθημερινό λογαριασμό.!!!!!!

Όλα αυτά καρδιά μου γιά μιά αγάπη,πού τήν παζαρεύουνε

πολλοί μέ αντιπαροχή λές καί είναι οικόπεδο η ψυχή,

γιά να τοκίζουν κάποιοι με θράσος τόν εγωϊσμό τους,

κτίζοντας τή δική σου α ι ώ ν ι α φυλακή.!!!!!!!

Τί ζωή κιαυτή,μέ τζογαδόρους ακροβατεί,κατάντη

σε κουρελιασμενη τέντα σέ πανηγύρια, χωρίς παιδιά

καί χαρά, χωρίς γιορτή , σέ μιά ανώνυμη, ψεύτικη

κ ρ υ π τ ο γ ρ α φ η μ έ ν η βάρβαρη,ξένη εποχή.!!!!!!!

Γητευτής ονείρων 21-7-2019

Γεώργιος Κ Σίμογλου