Το Μνημείο Του Αλόγου... Λευτέρης Σιώμος.

T' άλογο στο ποτάμι έπλενα

Μαζί του κυλούσε η χαρά

Τ' άλογο μ' αφρούς το σκέπαζα

Κουνούσε την ουρά.

Ντυμένο αφρούς, λουσμένο φως

Έμοιαζε με τα μνημεία

Ένα μνημείο μοναδικό

Στης πόλης την πλατεία..

Σαν άνθρωπος κούμπαγε σ' ώμο,

Στο λαιμο μου την κεφαλή

Απ 'εκεί αγνάντευα τον κοσμο

Γαλήνης αληθινής.

Φρούμαζε λίγο απ' το κέφι

Της χαίτης τα τριχίδια

Τα δόντια του όλο σεντέφι

Με χάδια και παιχνίδια.

Ο Θεός, κρίμα, δεν μου χάρισε

Του γλύπτη το καλέμι

Τ' άλογο θά' βρίσκε ν' άραζε

Μπρος στην αυλή να μένει.

Σε στρατηγών,στρατάρχων θέση

κουφάλων βασιλιάδων

Μ' αγάπη, άλογο θά' χα θέσει

Εκεί ψηλά στο βάθρο.

Απόδοση από τα αλβανικα:Λευτέρης Σιώμος.Κ/ 68 ν.α. g.

ΝΤΡΙΤΕΡΟ ΑΓΚΟΛΙ

( DRITËRO AGOLLI)

( ΜΟΝUMENTI I KALIT)