Λένε πως οι τρελοί μεταφράζουν αυτή τη ζήση
μ΄έναν μοναδικά δικό τους τρόπο
πως έχουν την ικανότητα να διαγράφουν τους
μεταξοσκώληκες που ψιθυρίζουν συνεχώς μέσα στο μυαλό
και ν΄απελευθερώνουν τις πεταλούδες από την καρδιά
που στολίζουν γέρους αγρούς και νέα λιβάδια …
Λένε πως μπορούν και αγγίζουν τ΄αστέρια κάθε βράδυ
αφού πρώτα νανουρίσουν αγγέλους που πέσανε στη γη
Να πλέξουν το δίχτυ που αιχμαλωτίζει Δελφίνια
για να ταξιδέψουν συντροφιά με τις κόρες του Τιτάνα …
Λένε ακόμη πως όταν αφήνουν τον Έρωτα
τραπέζι να τους κάνει, πίνουν και μεθούν μέχρι που η καρδιά
δεν αντέχει άλλο …αρρωσταίνει …και γιατρειά δεν έχει …
Ούτε το κλάμα ούτε το γέλιο …ούτε η κραυγή του τρελού
που αποζητάει την αγάπη του μπορεί να θεραπευτεί …
Ποιο γιατρικό άραγε να πείσει άρρωστη ψυχή πως μπορεί
να ζήσει δίχως την καρδιά του;
Ο Έρωτας για έναν τρελό είναι η αρχή της καταδίκης …
…η αρχή του τέλους …
η στιγμή που ο Παράδεισος παραδίνεται στις φλόγες της
Κολάσεως και οι αγγέλοι τρέχουν να σώσουν ότι δεν σώνεται …
Η ώρα που τα θεριά λυπούνται τους ανθρώπους …
που τα δάκρυα γεννιούνται απ΄όλες τις κόρες …μέρα και νύχτα …
Είναι η στιγμή που οι ανάσες δεν δίνουν ζωή μα θάνατο …που
ο φόβος δεν έχει χώρο ν΄απλωθεί γιατί και αυτός φοβάται …
Είναι η ώρα η ιερή που θυσιάζονται φιλιά …υποσχέσεις …όρκοι
και κυρίως όνειρα που κάνει η ψυχή που λαχταράει να πετάξει
ψηλά …πολύ ψηλά μαζί με τα ουράνια φτερά …
…. Ήταν η στιγμή που αντίκρισα τα δυο σου μάτια …η στιγμή
που η ψυχή μου γεννήθηκε από τη δική σου …η στιγμή που
αναγγελία θανάτου υπογράφτηκε για μένα …
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου