Άφησα ένα μάτσο τουλίπες
στο μάνταλο της πόρτας σου
ξέρω πως δεν θα ανοίξεις
για να τις πάρεις
Πάει καιρός τώρα που δεν ανοίγεις Γιατί?
κάθε τόσο περνάω και παίρνω
αυτά που άφησα και μαράθηκαν
Στέκομαι μπροστά στην πόρτα σου
μήπως και ακούσω τη φωνή σου
ή μήπως νιώσω τη ματιά σου
να με κρυφοκοιτάζει
Τίποτα και σήμερα ούτε φωνή
ούτε ματιά ούτε ένα χάδι
Θα έρθω αύριο πάλι τις τουλίπες να μαζέψω...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου