Όταν πηγαίνω στο χωριό
Μέσα μου αντρειώνω
Σαν περπατώ στις ρούγες του
Και τις εκαμαρώνω
Κι αν την εικόνα σου βαστώ
Γλυκιά μου Παναγία
Χτυπάω τις καμπάνες σου
Και κάμνω λιτανεία
Κι όταν βρεθώ στον πλάτανο
Και παίρνω την δροσιά του
Σκορπίζω τον βασιλικό
Μεθώντας στο άρωμα του.
Κλείνω τα μάτια μου σφιχτά
Κι η μνήμη ξεθωλώνει
Όπου γεράκι φτερουγά
Κι όπου λαλεί τα αηδόνι
Κι όταν επάνω στο βουνό
Φωνάζω το όνομα σου
Ως δια μαγείας βρίσκομαι
Μέσα στην αγκαλιά σου
Και στου ύπνου του μεσημεριού
Τα ολόλευκα σεντόνια
Φραγκογιάννης Λάμπρος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου