Άφθαρτο κερί άσπονδων αναμνήσεων ανατέλλει
στο λευκό φως της άλικης σκιάς σου...
Απόσταγμα του ιδρώτα ραγίζει σαν ναυάγιο
στο φεγγαρόφωτο του νου...
Ροδοστόλιστο κελί της σιωπής κραυγάζει σαν
σε ολόφλογη προσευχή μιας κεντημένης ραψωδίας,
πάνω στο νεκροκρέβατο της απουσίας σου...
Και σαν ικετήρια πομπή σμιλεύει τα χρυσοποίκιλτα
μυστικά που σφράγισε η νύχτα λίγο πριν την εκπνοή της...
Ερειπωμένες σκέψεις σφυρηλατούν το φως
μιας πυρακτωμένης άνοιξης...
Αιμάτινες πνοές ξεψυχούν στο απάγκιο του οίστρου,
ξεφυλλίζοντας ένα, ένα τα ζαρωμένα ροδοπέταλα
μιας ξεφτισμένης ιστορίας, λίγο πριν γραφτεί ο επίλογος
του τέλους, στα δικαστήρια των ποιητικών στίχων...
Σημαδεμένη βροχή του αιώνα ξεσκίζει με μανία τα φύλλα
μιας άνισης παρτίδας, λίγο πριν την εξομολόγηση
ενός γκριζόμαυρου φθινοπώρου...
Ένορκες θύμησες μιας εκούσιας ψευδομαρτυρίας,
στιγματίζουν το όρος των ποιητών, μαστιγώνοντας
ανελέητα την αλήθεια τους, μέσα στη στοά της έμπνευσης...
Σαν άλλος Φαραώ αρχέγονης βροχής ενταφιάζει
τον βωμό μιας απαράμιλλης ομορφιάς κάποιων φειδωλών
θνητών πού κείτονται στα συγχωροχάρτια μιας αρχαίας
συνουσίας, ξεγυμνώνοντας το αποκορύφωμα του οργασμού...
Βιβλικό δάκρυ κυλά πάνω στα ολόλευκα στήθη του πόθου
ζωγραφίζοντας το μαρτύριο μιας πορφυρορόδινης μοναχής
που σφραγίζει με την υπόσχεση της, την καθολική ερωσύνη*...
Και σαν μεθυσμένη προσευχή, βαπτίζεται μέσα στο πύρινο
άλας της μοναξιάς....
Κυοφορώντας άφεση κεχριμπαρένιων ενοχών,
Χρύσα Θυμιοπούλου
Λογοτέχνις & Ηθοποιός & Στιχουργός
Λεξιοπλάστης:
By Xrysa Thimiopoulou
Ερωσύνη* = "Μοναχή που τάχθηκε στον έρωτα της αγάπης".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου