Οι θεοί είχαν καταδικάσει τον Σίσυφο να κυλάει αδιάκοπα
ένα βράχο ως την κορυφή ενός βουνού απ' όπου η πέτρα,
εκ νέου κατρακυλούσε.
Είχαν σκεφτεί τρόπους να τον τυραννήσουν μονάχο.
Η χωρίς όφελος κι ελπίδα εργασία ως πληγή
θα τον αιμορραγούσε.
Αντίκρισα τον Σίσυφο να υποφέρει, να τυραννιέται
ένα τεράστιο βράχο προσπαθούσε να ανακρατήσει
το έσπρωχνε ψηλά με τον ιδρώτα στο χιτώνα του απορροφιέται
και τη σκόνη να τον τυλίγει, χωρίς τη μοίρα του να θρηνήσει
Τα πάθη του τον χαρακτηρίζουν περισσότερο απ' το μαρτύριο.
Είναι το τίμημα που πρέπει να πληρώσει για τα γήινα πάθη
Το βάσανο του βράχου καθιστά τον ίδιο βράχο
ως υποκείμενο κύριο
Ο αγώνας προς την κορυφή συνεχίζει, χωρίς να υπάρχουν λάθη
Αλλάξαν οι αιώνες και γεννήθηκε το ισνάφι με επαχθείς όρους
Παιδιά σε τρυφερή ηλικία έγιναν Σίσυφοι
της εποχής τον άοπλο μονομάχο
και παραδόθηκαν ως τσιράκια μαθητευόμενα σε μαστόρους
Η πρακτική της αέναης επανάληψης αντιπροσώπευε τον βράχο.
Ο πατέρας λέγοντας παρέδιδε στον μάστορα το παιδί
«Σου παραδίδω το παιδί μου
το κρέας είναι δικό σου τα κόκκαλα δικά μου» φράση κλειδί
Αρκούσε αυτό και όλα τα άλλα ο Θεός θα τα έφερνε στο δεξί του
Στα επτά χρόνια τους σύγχρονοι Σίσυφοι
ήταν οι χιουσμεκιάρηδες
Επαναλάμβαναν τα ίδια και τα ίδια με σκοπό την μαθητεία.
Στην ίδια τραγική μοίρα και οι μεσιακάρηδες
και η ζωή έμοιαζε την τρομακτική στο θάνατο πορεία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου