Ατενίζοντας το μέλλον από
υψόμετρο μηδέν,οι ορίζοντες
προσελκύουν τήν αναζήτηση
νά ακολουθά απερπάτητους
δρόμους…
Η προσμονή,η έκπληξη και τό
πάθος συμβαδίζουν μαζί μου,βήμα
πρός βήμα σάν αόρατος ίσκιος!
Κι εσύ στέκεσαι δίπλα μου
βουβή,σάν μαγική οντότητα,
χαλιναγωγώντας τή σκέψη μου
κι επουλώνοντας τίς πληγές μου..
Η δικιά σου έγνοια,γυρίζοντάς με
χρόνια πίσω με ανανεώνει κι
ονειρεύομαι τόν καιρό που
έρχεται,νιώθοντας τή ζεστασιά
τής δικής σου παρουσίας!
Τό άγγιγμά σου μέ αναστατώνει
σάν ασίγαστη νοσταλγία κι ο
έρωτας ντυμένος το σαγηνευτικό
χαμόγελό σου,ανανεώνεται στήν
κάθε σου ματιά…
Απίστευτο ίσως,αλλά ο χρόνος
τα διατηρεί όλα ζωντανά κι
ανεπηρέαστα μέσα μου,γύρω μου,
παντού κι ο πόθος με μια
απόκρυφη δύναμη αισθάνεται
έφηβος,παραμένοντας στο είναι
μου σάν άγρυπνος σύντροφος..
Μέ σπρώχνει απαλά κοντά σου,
σάν ακυβέρνητη βάρκα
που ταλαντεύεται στα κύματα
μέχρι να καταφύγει σέ ρυχο γιαλό!
Ο κόσμος πάντα περιστρέφεται,
η θάλασσα συχνά αφηνιάζει και οι
εποχές ασταμάτητα αλλάζουν…
Κι όταν επέρχεται τελικά γαλήνη,
οι γλάροι τής ψυχής μέ τ’αεράτο
φτερούγισμά τους εποπτεύουν
χαμηλοπετώντας τό περιγιάλι
τής χαράς!
Μά νά!Ούτε που σκέπτομαι πώς
διάβηκαν τα χρόνια,αφού οι δικές
μας στιγμές παραμένουν
αλησμόνητες !
Είναι αιώνια η πραγματική
αγάπη!Ειναι ασταμάτητο τρένο
που σε ταξιδεύει σε απρόσιτες
μεριές!Οι χαρές και οι λύπες είναι
βαγόνια συγκεριασμένα στη
μηχανή τού χρόνου κι ακολουθάνε
διαδοχικά τις ράγες τής ζωής!
Τά καρδιοχτύπια είναι η μονότονη
συνοδεία πού μάς κρατούν
συνεχώς σε επιφυλακή…
Αλλόκοτα συναισθήματα και
εμπηρίες μπαινοβγαίνουν σάν
περιστασιακοί επιβάτες σε κάθε
στάση!Δίνοντας έτσι ξεχωριστό
χρώμα στη ροή πραγμάτων και
μακρόχρονες βλέψεις σ’αυτό
τό ποθητό ταξίδι που λέγεται
ζωή !
Το λιόγερμα ,ο άστατος αέρας
μετατρέπεται σε απαλή θαλάσσια
αύρα και δροσερή βουνίσια πνοή ,
που γαληνεύουν τά στήθια μας,
πρωτού σουρουπώσει.Κάπου εκεί
η μοναξιά και τό άγχος τών ωρών
εξαφανίζονται!
Ω!Μεγαλόψυχή μου αγάπη!
Χιλιάδες μέρες πέρασαν το
κατόφλι του χρόνου κι ακόμα δε
μπορώ να αντισταθώ στο δικό σου
χάδι…
Ίσως επειδή δέν έπαψα στιγμή
νά Σ’αγαπώ,να μ’αγαπώ,νά αγαπώ
τόν κόσμο,όπως τότε που μέ
καλοδέχθηκε σ’αυτή τη γής και
υποδέχθηκα εσένα στήν καρδιά
μου…
Ακόμα κι όταν υπάρχει ενα
ελεεινό τίποτα γύρω μου,
κρύβοντας εσένα βαθιά στο είναι
μου,ο κόσμος ολόκληρος μοιάζει
δικός μου….
Άν κάποιος περαστικός από τή
γειτονιά σου,διασκορπά διχασμού
μηνύματα,μη λιγοψυχήσεις!Νά
ξέρεις πώς ακόμα προσπαθεί νά
εντοπίσει τά ίχνη σου…
Το καθάριο νερό που πίνω,
η γλυκόχορδή κιθάρα που κάνει
το πάν να ημερέψει τίς μοναχή-
κές μου ώρες,η πρωινή δροσιά
που απλώνεται νοτιζοντας τό
ξερόχωμα,η Πανσέληνος που
χαμογελά στίς άυπνες νύχτες
μου,ο ψίθυρος που αιχμαλωτίζει
τήν αίσθηση,η ελπίδα που μέ
κρατάει ακόμα ζωντανό…είσαι
ΟΛΑ ΕΣΥ!
Η κάθε μονότονη στιγμή στή
ζωή μου γίνεται μελαγχολία,όταν
μου λείπει η αναντικατάστατη
Αύγουστος 2013 Συγκρέλλο Ευρυτανίας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου